Λίγα λόγια για τα δυο έργα

Ένας άντρας και μια γυναίκα συναντιούνται σε δυο διαφορετικές στιγμές πάνω και κάτω από τη Γη. Ωστόσο κάθε φορά αντιμετωπίζουν τα ίδια, γνωστά προβλήματα. Όλα αυτά σε έναν πλανήτη που νοσεί και μια σχέση που έχει από καιρό χαθεί. Τί έχει συμβεί στο παρελθόν των ηρώων και της ανθρωπότητας;

Ένα μικρό τεχνικό πρόβλημα.

Με αφορμή τους δρόμους που ένας άντρας και μια γυναίκα ποτέ δεν πήραν. Για όλους αυτούς που φοβούνται να προσπαθήσουν. Μια καταστροφή με οικολογικό και συναισθηματικό χαρακτήρα. Μια πραγματικότητα σε δυο χρόνους. Μια συνάντηση που ξεκινά στο μέλλον και καταλήγει στο παρόν.

φωτογραφία από πρόβα

Γιατί όλα αυτά;

Πρόθεση μας ανεβάζοντας αυτά τα δυο έργα σε μια παράσταση είναι να κάνουμε ένα σχόλιο βασισμένο σε δυο άξονες που εντέλει συγκλίνουν: Αρχικά, μια κριτική στις σχέσεις των δυο φύλων και την αδυναμία τους να μετριάσουν τον εγωισμό τους έτσι ώστε να συμβιώσουν ειρηνικά. Ένας εγωισμός που τους αποτρέπει από το να δώσουν και, κατά συνέπεια, να πάρουν αγάπη ενώ ταυτόχρονα τους εγκλωβίζει στην προβλέψιμη αλλά πάντα ανυπόφορη ρουτίνα της καθημερινότητας.

Ο εγωισμός είναι πάλι η αφετηρία για το δεύτερο ζήτημα της παράστασης, την καταστροφή του πλανήτη και την αδιαφορία των κυβερνήσεων να σώσουν τη γη που μαθηματικά οδηγείται σε καταστροφή. Οι τραγικές συνέπειες της αμέλειας αυτής αντικατοπτρίζονται με τον πιο γλαφυρό τρόπο στο Whence (Προορισμός).

φωτογραφία από πρόβα

Το έργο του Leo Smith καταπιάνεται με μια σειρά από θέματα που απασχολούν όλους μας: Πυρηνικός Πόλεμος, Οικολογική Καταστροφή, Καταστολή, Ανελευθερία. Δεν είναι τυχαίο που ο όρος Δυστοπία ξαναήρθε μόλις πρόσφατα στο προσκήνιο μετά από πολλές δεκαετίες για να περιγράψει το αντίθετο της Ουτοπίας, αυτόν ακριβώς τον τύπο της κοινωνίας που παρουσιάζεται στο έργο.

Παράλληλα όμως με το περιβάλλον στο οποίο το έργο εκτυλίσσεται, το κείμενο κινείται και σε ένα δεύτερο επίπεδο: Η κεντρική ιστορία των δυο χαρακτήρων είναι ιδιαίτερα ανθρώπινη. Η Γυναίκα που νοιάζεται μόνο για το παιδί της αψηφώντας κάθε είδους κίνδυνο και ο Άντρας που ως ορθολογιστής μεταφέρει την τραγική αλήθεια, στήνουν ένα εντελώς γήινο δίδυμο που περισσότερο παραπέμπει σε ένα ερωτικό δράμα για την πάλη των φύλων.

φωτογραφία από πρόβα

Με αυτή την ελπίδα ξεκινά και το δεύτερο κομμάτι της παράστασης, The Man who couldn’t dance (Ο άνθρωπος που δεν μπορούσε να χορέψει) του Jason Katims. Από το ζοφερό μέλλον του Προορισμού, επιστρέφουμε στην αδιέξοδη πραγματικότητα του σήμερα και συγκεκριμένα σε αυτή ενός πρώην ζευγαριού που συναντιέται ύστερα από καιρό για μια τελευταία φορά στη σοφίτα της παντρεμένης γυναίκας-μητέρας πια ενός νεογέννητου μωρού. Οι δυο τους αποδέχονται τόσο τον έρωτα τους αλλά και το φόβο τους να πάνε κόντρα στην νέα αυτή πραγματικότητα, φοβούμενοι να ρισκάρουν προκειμένου να έρθουν και πάλι κοντά.

Ομάδα ΣΥΝΕΡΓΟΙ

Whence του Leo Smith
 The Man who couldn’t dance του Jason Katims

Συντελεστές

Σκηνοθεσία

Δημήτρης Μπαβέλλας

Μετάφραση

Αλέξανδρος Κοέν (Whence)
Δημοσθένης Φίλιππας / Δήμητρα Κωνσταντινοπούλου
(The Man who couldn’t dance)

Σκηνικά-Κοστούμια

Δήμητρα Παναγιωτοπούλου

Φωτισμοί

Γιάννης Φώτου

Μουσική - Σχεδιασμός ήχου

Αντώνης Λιβιεράτος - Dr. Atomik

Βοηθός Σκηνοθέτη

Άννα Καραμπά

Έργο Αφίσας

Αντώνης Χουδαλάκης

Φωτογραφίες

Νίκος Μπρανίδης


Διανομή 

Whence

Γυναίκα: Μαρία Μπρανίδου
Άντρας: Δημοσθένης Φίλιππας

The Man who couldn’t dance

Γκέιλ: Δήμητρα Κωνσταντινοπούλου
Έρικ: Δημοσθένης Φίλιππας

104 Θέατρο Κέντρου Λόγου και Τέχνης
από 9/12/2009 έως 6/1/2010

Δευτέρα Τρίτη Τετάρτη 9.30μμ

Θεμιστοκλέους 104, Εξάρχεια
τηλ. 2103826185
διάρκεια  80΄ χωρίς διάλειμμα

τιμές εισιτηρίων: 18€, 10€ (φοιτητικό) 

enamikrotehnikoprovlima@gmail.com